ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ», 14/8/2005
Του Αθανασίου Αν. Αγγελόπουλου.
Η Ελληνική Πολιτειοκρατία
Η Ελλάδα εγγυάται το status quo των Παναγίων προσκυνημάτων των Ιεροσολύμων και των πέριξ στο πρόσωπο του ελληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Η εγγύηση αυτή είναι χρέος διαχρονικό και έναντι της διεθνούς κοινότητος εκ μέρους του ελληνορθοδόξου γένους. Διότι το Ίδρυμα τούτο είναι σαρξ εκ της σαρκός και οστούν εκ των οστέων της ελληνικής οικουμένης, της Ορθοδόξου Εκκλησίας, της χριστιανοσύνης γενικότερα και της χριστιανικής Ελλάδος ειδικότερα. Έτσι εξηγείται ότι συμβολικά σε κάθε καθίδρυμα του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων σε όλη τη γεωγραφική έκταση της δικαιοδοσίας του κυματίζει η ελληνική σημαία δίπλα στις σημαίες των χωρών όπου εδρεύει και διακονεί.
Η εσωτερική όμως αυτονομία και το εσωτερικό αυτοδιοίκητο, το εσώτερο status quo του Πατριαρχείου, είναι δική του προσωπικότητα και υπόθεση, στη βάση κανονικών αρχών και θεσμίων και όχι κοσμικών κρατικών επικρατειών, που μεταβάλλονται διαχρονικά. Τα επιτόπια κράτη αναγνωρίζουν το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων διαχρονικά για να βρίσκεται, πέραν της εσωτερική κανονικής τάξεως, και σε κρατική έννομη κατάσταση.
Στο πλαίσιο της κατοχυρώσεως της εννόμου καταστάσεως του Ιδρύματος, οι επιτόπιες διοικήσεις λαμβάνουν γνώση, π.χ. για την εκλογή Πατριάρχου που είναι και το μείζον επίκαιρο ζήτημά μας, του καταλόγου των υποψηφίων για να ελέγξουν εάν οι υποψήφιοι είναι νομοταγείς πολίτες, δεν παρέχουν πράγματα στην κοσμική εξουσία ως κατΆ εξοχήν πνευματικές προσωπικότητες και κυρίως δεν δρουν αντεθνικά εις βάρος του κράτους. Εάν δρουν αρνητικά προς τα συμφέροντα του κράτους, υπάρχει το δικαίωμα διαγραφής υποψηφίων ή μη αναγνωρίσεως της όλης διαδικασίας εκλογής πριν ή και μετ’ αυτήν.
Για να μην αναφερθούμε σε παλιές περιπτώσεις, υπενθυμίζουμε τι έγινε στην τελευταία πατριαρχική εκλογή, από την οποία αναδείχθηκε κατά την κανονική τάξη απολύτως και την έννομη μερικώς ο νυν Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ειρηναίος. Ο τότε υποψήφιος, λοιπόν, Ειρηναίος, διεγράφη μεταξύ άλλων από τον κατάλογο που απεστάλη στο κράτος του Ισραήλ, όπως και στις δυο άλλες κυβερνήσεις, της Ιορδανίας και της Παλαιστινιακής Αρχής. Και ενώ οι δυο τελευταίες εξουσίες επέστρεψαν αμέσως τον κατάλογο εγκρίναντες αυτόν χωρίς παρατηρήσεις και προϋποθέσεις και όρους, το Ισραήλ επέστρεψε τον κατάλογο, διαγράψαν μεταξύ άλλων και κυρίως τον Ειρηναίο, διότι υπήρχαν πληροφορίες (Έλληνες δυστυχώς οι πληροφοριοδότες, υψηλά μάλιστα ιστάμενα πρόσωπα) ότι δρούσε αντεθνικά εις βάρος των συμφερόντων του Ισραήλ, συνεργαζόμενος στενά και διαβουλευόμενος κρυφίως με τον πρόεδρο των Παλαιστινίων Αραφάτ. Κατόπιν όμως επισταμένων ερευνών, που διήρκησαν, παρακαλώ, τρία χρόνια, και παρά την υπό όρους άρση της διαγραφής, την εκλογή και εγκατάστασή του, διέγνωσαν τελικά οι αρχές του Ισραήλ ότι ο υποψήφιος στην αρχή και μετέπειτα Πατριάρχης Ειρηναίος ήταν αθώος. «Ουδεμίαν αιτίαν εύρον εν αυτώ» και αναγνωρίστηκε. Κι έτσι ισχύει «άχρι του νυν».
Σήμερα, εν έτει 2005, έρχεται η Ελλάδα ως εγγυήτρια δύναμη και διεκδικεί και ρόλο επιτοπίου κυβερνήσεως, ζητούσα επισήμως από τις τρεις κυβερνήσεις τη σύμπραξή τους για την παραίτηση ή έκπτωση του Πατριάρχου για λόγους οικονομικών σκανδάλων αυτού προσωπικά (πωλήσεις ή μακροχρόνιες ενοικιάσεις της ιερής περιουσίας του Πατριαρχείου και προσπορισμός μεγάλων χρηματικών ποσών από τις ανάλογες πράξεις), που έθιγαν τη φιλοτιμία του ελληνικού και του φίλου παλαιστινιακού λαού και της κοινής γνώμης, όπως αυτήν όμως διαμόρφωνε το νέο κράτος εν κράτει της Ελλάδος, της τηλεθέασης και της δημοσιογραφίας, στο οποίο νέο κράτος λίγο ή πολύ όλοι σήκωναν τα χέρια τους, άρχοντες και αρχόμενοι, παραδιδόμενοι αμαχητί σχεδόν. Έτσι διολίσθησε η κυβέρνηση υπό το κράτος ψυχολογικής φοβίας, βίας και σκανδαλολογίας αλλά και προεκλογικών δεσμεύσεων για πάταξη της διαπλοκής και της διαφθοράς στην Ελλάδα, από εγγυήτρια δύναμη για το Πατριαρχείο στην κατάσταση επιτοπίου στο Πατριαρχείο χώρας, για να γίνει αντί μέρος της λύσεως μεγάλο μέρος του προβλήματος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, ως εάν το Πατριαρχείο να λειτουργεί ως υπηρεσία και περιουσία του ελληνικού κράτους.
Είναι να εκπλήσσεται ο άνθρωπος της κοινής λογικής, πώς έχουμε φτάσει σήμερα σε τέτοιο σημείο διεθνούς εξευτελισμού και διασυρμού να απειλούμε τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής ότι η Ελλάδα θα διακόψει τις σχέσεις με την Παλαιστινιακή Αρχή, ότι θα απελάσει Παλαιστινίους από την Ελλάδα και ότι θα πάψει παρέχουσα βοήθεια προς τους Παλαιστινίους, εάν δεν συμπράξει στην εκθρόνιση και έκπτωση του Πατριάρχου Ειρηναίου, υπογράφοντας τη σχετική απόφαση ο πρόεδρος, που απέφευγε να κάμει, μετά μάλιστα το επίσημο παλαιστινιακό πόρισμα, που έκαμε αποδεκτό ομοφώνως το Υπουργικό Συμβούλιο των Παλαιστινίων, ότι ο Πατριάρχης Ειρηναίος είναι αθώος προσωπικώς για τις αποδιδόμενες κατηγορίες εκ μέρους του Κράτους της τηλεθέασης και της δημοσιογραφίας των Αθηνών, στο οποίο σύρθηκε και το ΥΠΕΞ για παντοιότροπες οικονομικές ατασθαλίες εις βάρος μάλιστα του βασανισμένου παλαιστινιακού λαού και προς όφελος του αιμοβόρου Ισραήλ.
Εξάλλου, και ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ εξεπλάγη, όταν επισήμως η κυβέρνηση της Ελλάδος του ζήτησε να συμβάλει στην παραίτηση του Ειρηναίου. Περίπου έδωσε την εξής απάντηση: «Ντρέπομαι που Έλληνες ζητούν την παραίτηση και έκπτωση του έλληνα Πατριάρχη από το Ισραήλ, το οποίο μάλιστα μετά τριετία ερευνών εις βάρος του για άλλη περίπτωση διεπίστωσε ότι ο άνθρωπος ήταν αθώος». Αθώος, συμπληρώνουμε εμείς από την πιο βαριά κατηγορία στη διεθνή κοινότητα, προπαντός στη Μέση Ανατολή, της κατασκοπείας, λόγω τάχα προσωπικών αμέσων σχέσεων και διαβουλεύσεων με τον Αραφάτ, εις βάρος της ασφαλείας του κράτους του Ισραήλ. Εκφράζουμε την απορία: πώς, τελικά, το Ισραήλ θα πολιτευθεί στην υπόθεση; Ως Πόντιος Πιλάτος, ότι δεν θα είναι φίλος του Καίσαρος, εν προκειμένω της ελληνικής πολιτειοκρατίας; Εάν δεν συναινέσει στη σταύρωση του Ειρηναίου ή ως Δαβίδ έναντι του Γολιάθ;
Και τώρα ο κύκλος του ξεπεσμού ολοκληρώνεται. Αγώνας δρόμου, διπλωματικός δικηγορικός και άλλος, να επιστραφεί ο νέος κατάλογος για εκλογή νέου Πατριάρχου, παρά τις πασιφανείς και εξόφθαλμες αντικανονικότητες φατρίας και σχίσματος, που περιγράψαμε σε δυο προηγούμενες δημοσιεύσεις μας στο «Παρόν» και διά του διαδικτύου (billeion.wordpress.com).
Όμως τώρα τα πράγματα δεν είναι όπως κατά την τελευταία εκλογή Ειρηναίου, όταν όλα έγιναν και κατά την κανονική τάξη αδιαμφισβητήτως και κατά την έννομη, έστω και υπό τις προεκτεθείσες ελληνικές συκοφαντικές απρέπειες προς το Ισραήλ. Η εμπλοκή του ελληνικού παράγοντος, στο πρόσωπο της άκρατης πολιτειοκρατίας επί του Ελληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, δίκην επιχωρίου κυβερνήσεως, καθιστά και τις άλλες τρεις επιτόπιες κυβερνήσεις ευεπίφορες, ώστε να ενεργούν και αυτές πολιτειοκρατικά ως προς το ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, πολύ περισσότερο μάλιστα που εδρεύει Αυτό στις χώρες τους, και να θέτουν όρους στην αρχή για την αναγνώριση του νέου «τοποτηρητή» (οι Παλαιστίνιοι κατά συνείδηση, το Ισραήλ και τυπικά, τον έχουν απορρίψει). Και τώρα θέτουν όρους για τον κατάλογο. Είμαστε βέβαιοι -και έχουμε πληροφορίες- ότι ο κατάλογος στις τρεις κυβερνήσεις (φήμες μάλιστα λένε ότι απεστάλη και στην ελληνική κυβέρνηση, προς επιβεβαίωση, εάν αυτό αληθεύει, ότι θέλουμε όχι μόνο να είμαστε εγγυήτρια δύναμη αλλά να ενεργούμε και ως επιτόπια κυβέρνηση, γινόμενοι βαθύ μέρος του προβλήματος και όχι της λύσεως) είναι αντικείμενο πολλής διαπραγματευτικής ορέξεως. Αφού ο κατάλογος απεστάλη, ως εικός, και στις τρεις Αρχές, θα πρέπει και οι τρεις να πάρουν θέση και να τον εγκρίνουν, ως εικός. Έτσι και τον εγκρίνουν, ας πούμε, δυο μόνον, π.χ. Ιορδανία και Παλαιστινιακή Αρχή, και δεν το εγκρίνει και η τρίτη, π.χ. Ισραήλ, πώς μπορεί να είναι η εκλογή σε έννομη τάξη και κατάσταση, αφού ούτως ή άλλως το κανονικό μέρος είναι παντοιοτρόπως διάτρητο; Και το γνωρίζουν αυτό επιτοπίως πολύ καλά.
Φυσικά, ο μόνος κανονικά εκλεγείς Πατριάρχης, ο Ειρηναίος, και λίαν φατριαστικώς και σχισματικώς εγκαταληφθείς από τους 13 νυν επιδόξους διαδόχους του ψευδαδέλφους του και εισέτι αναγνωριζόμενος ως νόμιμος από το κράτος του Ισραήλ αφού η έδρα του Πατριαρχείου είναι υπό την ισραηλινή διοίκηση, δεν κάθεται με τα χέρια σταυρωμένα. Έχει τις διασυνδέσεις του ως Πατριάρχης και έχει ακόμη το κύρος του και στις τρεις επικράτειες και τις συμπάθειές του σε όλα τα επίπεδα, και στις Αρχές και στον αραβόφωνο Ορθόδοξο πληθυσμό. Γνωρίζουν οι επιτόπιοι ότι αδίκως του συμπεριφέρθηκαν στην εκλογή του ως προδότη και τώρα του πλέκουν πλεκτάνες για να τον παραιτήσουν ως διασπαθιστή και διασκορπιστή και κατασπάταλο της ιερής περιουσίας και κληρονομιάς του Παναγίου Τάφου. Στενοχωρεθήκαμε μόνον εμείς οι Έλληνες, γιατί η Παλαιστινιακή Αρχή τον αθωώνει επισήμως. Στενοχωρεθήκαμε επίσης γιατί ούτε ο έλεγχος των οικονομικών στην Εξαρχία των Αθηνών απέδωσε κάτι εις βάρος του. Ακόμη δεν μπόρεσαν να αποδείξουν ότι ετοίμαζε να εκποιήσει και τον Πανάγιο Τάφο. Όλα αυτά όμως χωρίς άμεσες αποδείξεις περί της προσωπικής του ενοχής. Γνωστού όντος, ότι ο «νυν τοποτηρητής» ήταν ο πρόεδρος της οικονομικής επιτροπής επί Διοδώρου και πολλά οικονομικά αμαρτήματα του τότε ρίπτονται στις πλάτες του νυν Πατριάρχη. Οι επιτόπιοι λοιπόν αθωώνουν τον Πατριάρχη και οι Παλαιστίνιοι και οι Ισραηλινοί, κατά βάθος και οι Ιορδανοί, πλην, λοιπόν, μόνο ημών των Ελλήνων, όχι, φυσικά, της ελληνορθοδόξου συνειδήσεως, η οποία διαπορεί για το κατάντημα αυτό, αλλά της ελληνικής διαπλοκής και περιπλοκής των ψευδαδέλφων του της Αγιοταφικής Αδελφότητος και των πολιτειοκρατών των Αθηνών, που δεν τολμούν, ενώ έχουν, ως λέγουν, πειστήρια, να τα παραπέμψουν προς εισαγγελική έρευνα. Κάτι που και ο Πατριάρχης -είναι Έλληνας και αυτός το γένος- το ζητάει από τη Δικαιοσύνη της πατρίδος του για να λάμψει πλήρως η αλήθεια.
Ο υποφαινόμενος πολλές φορές διελογίσθη, μήπως θα έπρεπε να δοθεί τόπος στην οργή με μια αξιοπρεπή παραίτηση, έστω και υπό την έννοια της προσωρινότητος. Καθώς όμως βλέπει πώς εξελίσσονται τα πράγματα πολιτειοκρατικά, διαπεριπλεκόμενα και φαυλοκρατικά, και απρεπέστατα στο πρόσωπο του Πατριάρχη, χίλιες φορές του συνιστά να μην παραιτηθεί, έστω και αν μείνει μόνος, ώστε δυνατόν να επιτύχει μεν αλλά όχι και να θριαμβεύσει το κακό, το πολιτειοκρατικό κακό, των ψευδαλδέλφων το κακό, που είχε την έμπνευση να του ζητήσει την παραίτηση. Ο με κοσμική δύναμη και αντικανονικά τερτίπια εκλεγησόμενος «Πατριάρχης» θα ακολουθήσει τον δρόμο Ιούδα του Ισκαριώτη. Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ’ ορά.
Προτού όμως διεισδύσουμε στον «δίκης οφθαλμόν», θα θέλαμε να επισημάνουμε προς την κυβέρνηση, ούτε συμπολιτευόμενοι, αλλά ούτε και αντιπολιτευόμενοι, αλλά ως ειδικός ερευνητής του Κόσμου των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων μας, ότι κάμνει να βλέπει μόνο το δένδρο και να χάνει το δάσος. Οι άκρατες πολιτειοκρατικές πρωτοβουλίες και μεθοδεύσεις μας έναντι του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων προκαλούν ανυπερθέτως τις ανάλογες των κρατών, όπου εδράζονται και δραστηριοποιούνται και τα άλλα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία, τα οποία υφίστανται ανάλογες συμπιέσεις σε παρεμφερή θέματα κτηματολογίου και περιουσιολογίου. Μην εκπλησσόμαστε όταν η τουρκική, η συριακή ή η αιγυπτιακή διοίκηση εγείρουν ή θα εγείρουν αξιώσεις, έστω και άδικες, εις βάρος των Δικαίων των Πατριαρχείων μας, μιμούμενοι τις πολιτειοκρατικές αντιλήψεις, παρεμβάσεις και μεθοδεύσεις της Ελλάδος στην περίπτωση των Ιεροσολύμων. Θύματα, π.χ., αυτής της αντιλήψεως βλέπουμε να είναι τα μικρά παιδιά της ολιγοστής ρωμαίικης ομογένειάς μας στην Κωνσταντινούπολη, που δεν είχαν φέτος τη δυνατότητα να χαρούν, όπως άλλοτε, την κατασκηνωτική χαρά της νήσου Πρώτης.
Ίδρυμα Εθνικού & Θρησκευτικού Προβληματισμού 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.