Οι αποδείξεις στην διατριβή: «Το στρατηγικό βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας», σελ. 266-268.
Του Αθανασίου Αν. Αγγελοπούλου, Καθηγητού Πανεπιστημίου.
1. Ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας, στο βιβλίο του (ενότητα «Το Αιγαίο και η Κύπρος», σελ. 266-267), γράφει ότι όλο το Αιγαίο κείται, όπως και η Κύπρος, στην Ανατολική Μεσόγειο, όταν αναφέρεται σε «ζητήματα, όπως του Αιγαίου και της Κύπρου, που περιλαμβάνονται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου…» (σελ. 266). Στις πρόσφατες όμως δηλώσεις του στην Εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ κάμνει άλλες γεωγραφικές προσεγγίσεις, ότι ειδικά το Καστελλόριζο, κατ’ αυτόν, είναι εκτός Αιγαίου αλλ’ εντός της Ανατολικής Μεσογείου. Τώρα το Αιγαίο έπαψε να «περιλαμβάνεται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου».
2. Διερωτώμαστε: Πώς είναι δυνατό όλο το Αιγαίο να είναι Ανατολική Μεσόγειος, αφ’ ενός, και ένα επιμέρους νησί του Νοτίου Αιγαίου, το Καστελλόριζο, να είναι εκτός Αιγαίου, αλλά εντός της Ανατολικής Μεσογείου, αφ’ ετέρου. Εν τω μεταξύ, ο ίδιος πάλι στο Αιγαίο ταξινομεί και «την ομάδα των Δωδεκανήσων και του νοτίου Αιγαίου». Γράφει: «Τα νησιά του Αιγαίου ταξινομούνται σε έξη βασικές ομάδες-νησιά: του βορείου Αιγαίου, των βορείων Σποράδων, των Κυκλάδων, του ανατολικού Αιγαίου, των Δωδεκανήσων και του νοτίου Αιγαίου…» (σελ. 268, της ενότητος «Ο θαλάσσιος ζωτικός χώρος και το Αιγαίο», σελ. 267-274, όπου πολλά ενδιαφέροντα).
3. Προφανώς, όταν διατύπωνε τα παραπάνω ο κ. Καθηγητής-ΥΠΕΞ, δεν είχε προβλέψει, παρόλη την διορατικότητα και προβλεπτική ικανότητά του, την γεωπολιτική σκοπιμότητα της σήμερον στην περιοχή. Σε σχέση με τις Α.Ο.Ζ., ώστε από τότε να εξαιρέσει το Καστελλόριζο από το όλο δωδεκανησιακό αιγαιακό σύμπλεγμα, εμφανίζοντάς το ως Αν. Μεσόγειο, αλλά και το Αιγαίο όλο σαφώς εκτός Αν. Μεσογείου να θέσει. Για να μπορεί να ξεμυτίζει εκεί η Τουρκία, με διεκδικητικό Α.Ο.Ζ., διασπαστικό του ενιαίου Α.Ο.Ζ. μεταξύ Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ.
4. Πάντως, ουδείς αξιόπιστος γεωπολιτικός Χάρτης, σε ανύποπτο χρόνο, θέτει το Καστελλόριζο εκτός Δωδεκανήσων και Νοτίου Αιγαίου, αλλ’ εντός Αν. Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων των Χαρτών, που το 1932 συνόδευαν τα πρωτόκολλα που υπογράφηκαν μεταξύ Τουρκίας και Ιταλίας, αλλά και των ομοίων, κατά την εκχώρηση του όλου συμπλέγματος των Δωδεκανήσων από την Ιταλία στην Ελλάδα, το 1947. Με βάση τους επισήμους αυτούς Χάρτες, στο πρώτο άρθρο του νόμου της Δ΄ Αναθεωρητικής Βουλής «Περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα», γράφονται τα εξής: «Αι Νήσοι της Δωδεκανήσου, Ρόδος, Κάλυμνος, Αστυπάλαια, Νίσυρος, Πάτμος, Χάλκη, Κάσος, Σύμη, Κως, Λέρος, Καστελλόριζο, ως και αι παρακείμεναι νησίδες είναι προσηρτημέναι εις το Ελληνικόν Κράτος από της 28ης Οκτωβρίου 1947».
Όχι δε μόνο οι γεωπολιτικοί αλλά κατ’ εξοχήν και οι γεωεκκλησιαστικοί Χάρτες του ίδιου συμπλέγματος νησιών, υπό τον όρο «Δωδεκάνησα», περιλαμβάνουν, στηριζόμενοι σε γεωϊστορικά και γεωπολιτικά και πολιτισμικά σαφή δεδομένα ανυπερθέτως, κατά τα κανονικά θεσμία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το Καστελλόριζο είτε στην Μητρόπολη Ρόδου, είτε σήμερα στην Μητρόπολη Σύμης, με τα νησιά Σύμη, Τήλο, Χάλκη και Μεγίστη (Καστελλόριζο). Ο δε Μητροπολίτης Σύμης σήμερα τιτλοφορείται «υπέρτιμος και έξαρχος Νοτίου Αιγαίου Πελάγους».
5. Μας καθησυχάζει, πάντως, ο κ. ΥΠΕΞ ότι, εν τούτοις, το Καστελλόριζο είναι Ελληνική Επικράτεια. Στο βάθος όμως το στρατηγικό του, με το διορατικό και διεισδυτικό βλέμμα του, εποφθαλμιά – και οσφραίνεται, όπως η γάτα, το ψάρι – όλα τα Δωδεκάνησα, όταν γράφει επιλέξει ότι «θα πρέπει να αυξηθεί η εξάρτηση των Δωδεκανήσων από την μικρασιατική ηπειρωτική πλάκα» (σελ. 235). Πώς όμως; Με σεισμική δόνηση; Με τσουνάμι; Με γέφυρες; Με το εμπόριο; Με τον τουρισμό κ.λπ.;
6. Πολύ δε περισσότερο θα επιθυμούσε όλο το Αιγαίο υπό τον άμεσο εναγκαλισμό – ζώνη επιρροής της Πατρίδος του, ως οιονεί Περιφερειακής Δυνάμεως, όταν γράφει, ωσαύτως, τα εξής επιλέξει: «Αυτή η θάλασσα-πέρασμα…παρουσιάζει μια πολύπλοκη δομή στο εσωτερικό της, αποτελούμενη από χιλιάδες νησιά, νησίδες και βραχονήσια…Το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των νησιών του Αιγαίου βρίσκεται υπό ελληνική κυριαρχία αποτελεί το σημαντικότερο αδιέξοδο της πολιτικής της εγγύς θάλασσας περιοχής της Τουρκίας. Η βασική πηγή προβλήματος στο Αιγαίο είναι η αγεφύρωτη αντίφαση μεταξύ της γεωλογικής και γεωπολιτικής πραγματικότητας και του ισχύοντος καθεστώτος. Το γεγονός ότι τα νησιά του Αιγαίου είναι φυσική προέκταση της γεωλογικής δομής της Χερσονήσου της Μικράς Ασίας και το ότι ο πολιτικός διαχωρισμός που έχει προκύψει, σε αντίθεση με τις γεωπολιτικές αναγκαιότητες, με τις διεθνείς συνθήκες έχει προσκυρωθεί υπέρ της Ελλάδας, παρέχουν το κατάλληλο έδαφος, για να αναφύονται διάφορα ζητήματα, όπως η υφαλοκρηπίδα, τα χωρικά ύδατα, ο εναέριος χώρος, η ζώνη FIR, τα πεδία διοικήσεως και ελέγχου και ο εξοπλισμός των νησιών. Η εγγύτητα ενός σημαντικού μέρους των ελληνικών νησιών στη μικρασιατική ακτή σε τέτοιο βαθμό…αξιολογείται από την Τουρκία ως ένα πολύ σοβαρό κενό ασφαλείας» (σελ. 268).
Τα ανωτέρω προς ενημέρωση και προβληματισμό των αρμοδίων του ΥΠΕΞ και της ευαίσθητης Κοινής Γνώμης. Ευχαριστούμε δε τον Καθηγητή συγγραφέα, γιατί μας εξομολογείται το ντέρτι του και μας ανοίγει τα μάτια.
Διαβάστε επίσης: Το Ισλάμ της ΝΑ Ευρώπης όργανο-τόξο της νεοοθωμανικής κοσμοθεωρίας.
Ίδρυμα Εθνικού & Θρησκευτικού Προβληματισμού 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.